مریخی، میان ستاره ای نبود - بچه های ریاضی

هرچند منتظر بودم مریخی هم مثل میان ستاره ای حسابی من را تحت تاثیر قرار دهد، ولی بیشتر توی ذوقم زد. شاید کسان دیگری که با پسزمینه فکری شبیه به من فیلم را دیدن کردند هم این احساس را داشتند. هرچه میان ستاره ای به نسبت دیگر فیلم های علمی-تخیلی، عمیق و فلسفه ای بود که پیچیدگی های مختلفی داشت و در سکانس هایی واقعا می توانست احساسات را به آدم منتقل کند، مریخی بیشتر به یک فیلم طنز شبیه بود.

البته با خواندن پلات فیلم خیلی متوجه این طنز نمی شوید. داستان اتفاقا خیلی جدی است و درباره فضانوردی می گوید که به علت یک طوفان روی مریخ گیر می نماید و همکارانش او را تنها می گذارند. سپس از آن جا که برای رسیدن یاری باید احتمالا چند سال منتظر بماند، آن جا دست به کشاورزی و کاشت سیب زمینی می زند. با این حال سناریوی آن پر از دیالوگ های طنز، موسیقی و اتفاقاتی است که باعث تفاوت شدید آن با میان ستاره ای می گردد. داستان آن هم مفاهیم خیلی عمیقی را به چالش نمی کشد. احتمالا به همین علت است که امروز فیلم مریخی جایزه گولدن گلوب در بخش کمدی را برد.

از جمله افرادی نیستم که زیاد فیلم می بینند و نمی توانم از جنبه سینمایی نظر خاصی بدهم. بعلاوه نمی گویم که طنز بودن یک فیلم علمی-تخیلی که می خواهد جنبه های علمی را خیلی خوب رعایت کند بد است، ولی به هر حال تا حدودی با تصورات قشری که با پیش زمینه فکری میان ستاره ای به دیدنی مریخی می روند در منافات است.